Ka igme, alis muna ako, may saglitin lang ako sa tropa.
Tomas, aba, alas singko kuwarenta na. bakit di mo hintayin muna ang orasyon?
Ka igme, alang pari para magdasal.
bata ka, halika nga muna.
Alam mo bang noong ikaw ay maliit pa na tuwing hapon kailangan nasa bahay na kayo.
ay papaano ho, mapapalo pag inabot ng gabi sa labas, at magdarasal pa.
ganoon talaga ang nakagisnan namin, kundi man magdadasal ang buong pamilya, kahit mag antanda ka man lang ng krus.
siya, mag aantanda na ho!
hindi ganyan tomas. kahit gaano an gpagkakaiba ngayon, wag mong iwawala ang kahalagahan ng paggalang sa namulatan mo.
nagmamadali ho ako kasi.
kahit na, tatagal ba ng isang oras ang pag aantanda?
di na ako umimik dahil nagsindi na nga kandila si Ka igme sa kanyang maliit na altar.
tahimik na din akong naupo sa tabi nya..
Sa ngalan ng Ama, ng anak at Diyos Espirito Santo.....
ano nga ba kung abutin ako ng isang oras sa pagdarasal,
wala namang masama.
isang oras lang naman ang nabawas sa bente kwatro oras na nakalaan para sa sarili ko.
tama nga si Ka igme, walang masama na ilaan ang alas sais ng hapon ang pagdarasal sa pananampalataya..
Pikit pa din si Ka igme, di pa yata tapos magdasal..
mayamaya...
bakit narito ka pa???
No comments:
Post a Comment