by Marvin Pasco Bucu on Monday, August 23, 2010 at 1:15am ·
Nay, alam ko, kahit papaano, masaya ka na. kasama mo na ang mga lolo at lola, mga kapatid mo. alam nating darating din tayo sa panahong ito. 'wag ka mag-alala, di ka naman namin makakalimutan, kanya kanyang time lang iyan.
pipilitin naming tanggapin, kahit masakit yung realidad na ang buhay ay hiram lang.
oo nga pala nay, di makakasama mo na jan yung ibang kaibigan mo. di buo na yung inyong grupo.
mula sa kakang laura at nanay eding.
magkakaroon na naman kayo ng over the cup of coffee sessions after nyong magpunta sa kanluran.
kakatuwa ano, simple lang buhay nyo but para kayong mga teenager na naghihintayan pa sa bawat bahay at may mga oras pa ng puntahan.
tapos pagdating nyo, ke santol o manga o anumang napanguha nyo, ipapasalubong nyo sa amin.
alam mo nga pala nay ngayon, yung pinamumulot nyong kape, mula sa dumi ng alamid, pinakamahal ng kape sa buong mundo yun.
sayang, too advance kayo ng grupo nyo. sana, di kayo yung napaginhawa ng kape.
pagkatapos ng bagyo, o kainitan ng araw, basta napag-usapan, pakanluran lagi kayo, kahit malayo kinakaya nyo.
daig nyo pa nga kalalakihan sa kanto, sa bitbit nyo, di matatawasang napakabigat noon.
nay, wala na yung kanluran, kasabay na din ng panghihina mo.
now, naniniwala ako, isa yun sa nagpapalakas sa iyo. ang ehersisyo.
katulad din ng kaibigan mo, unti unti, kinain ng katandaan ang lakas nyo.
sayang, nawala na yung kubo sa kanluran, yung napakamaraming manok, mga prutas, napabayaan lang. nagkawalaan, nakaligtaan.
pero wag kang mag-alala,
di yun mangyayari sa iyo, lagi ka naming mamahalin.
kasi isa ka sa original na Wonder Girls.
We Love you po.
No comments:
Post a Comment